De operaliefhebbers onder u zullen wellicht al wel gehoord hebben van het lovenswaardige initiatief van Kinepolis "Opera in de cinema". Het concept is simpel: Kinepolis vertoont per jaar tien operaopvoeringen live vanuit The Metropolitan Opera (New York). Eerder dit seizoen kon u onder meer Glucks Orpheus & Eurydice bewonderen, en op 21 mei was het de beurt aan Bellini's La Sonnambula of De Slaapwandelaarster.
Met deze rol begeeft hoofdrolspeelster Nathalie Dessay zich opnieuw in het domein van de Bel Canto, na een geslaagde interpretatie van Donizetti's Lucia Di Lammermoor vorig seizoen. Toen was dat trouwens ook al in het gezelschap van tenor Juan Diego Florez. De chemie was duidelijk aanwezig tussen dit koppel, en samen hebben ze een voor de toeschouwer heel sprankelende en toegankelijke versie gebracht van dit toch wel aartsmoeilijke en veeleisende werk. Stel je even voor dat je een hoge mi moet halen terwijl je op een rondtollend bed zit... da's enkel voor de hele groten, waaronder ik Nathalie Dessay graag reken, weggelegd.
Een heel genietbare uitvoering dus, hoewel de stemcombinatie van coloratuursopraan en wagneriaanse tenor geen evidentie is. Eerlijkheidshalve moet ik er ook aan toevoegen dat de tenor soms wel een beetje scherp de hoek uit de hoek kwam in de echte hoge noten (hoge D's waren geen uitzondering), en dat hij in duetten Nathalies schitterende stem bij momenten wel overstemde. Al met al bezit Juan Diego echter een heel mooi, warm en krachtig instrument.
Op het lichtelijk ongeloofwaardige plot van Eugène Scribe zal ik niet te diep ingaan: Een jong koppel staat op het punt te trouwen. De vrouw slaapwandelt 's nachts en komt zo in de kamer terecht van een graaf, die na jaren in zijn geboortedorp is teruggekeerd. De toekomstige echtgenoot komt dit te weten, verstoot zijn bruid-to-be, maar neemt haar later terug als overtuigend bewijs van haar onschuld is geleverd door een nieuwe slaapwandelsessie.
Het is dus zeker niet aan het warrige plot, dat deze opera haar populariteit tot op vandaag te danken heeft, maar wel aan een aantal onsterfelijke aria's van de twee hoofdrolspelers. Bellini blijft voor mij de meester van de Bel Canto: Als geen ander weet hij hoe hij een mooie melodielijn uittekent waarbij hij de zangers de kans geeft hun virtuositeit ten toon te spreiden in een aantal snelle loopjes en natuurlijk de onvermijdelijke uithalen naar de hoge noten op het einde van bijna elke aria's.
Nathalie was duidelijk op haar best in deze rol, die zowel technisch als interpretatief enorm veeleisend is, maar ze werd zeker ook ondersteund door een sterrencast. U kan de CD met de opname van de opera trouwens ook al in de muziekhandel verkrijgen.
Sneak preview
De laatste voorstelling van dit seizoen, la Cenerentola of Assepoester van operacomponist Rossini (18 EUR/ticket), gaat door op 9 mei in alle Kinepolis-zalen van het land. In de hoofdrol schittert de rijzende ster Elina Garanca. Haar illustere voorganger is natuurlijk Cecilia Bartoli, die met deze rol carrière maakte.
Voor het volgende seizoen is Kinepolis nog druk in onderhandeling met de Metropolitan Opera, maar de kans is groot dat beide partijen wel snel tot een akkoord zullen komen. Fans van Nathalie Dessay moeten er volgend seizoen beslist bij zijn, want dan herneemt ze haar glansrol van Ophelia in de opera Hamlet (Ambroise Thomas) in de Met.
Meer info vind je op www.kinepolis.be/opera. Om op de hoogte te blijven van het volgend seizoen, kan je je ook op de e-newsletter abonneren.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten